خرید ارزان ادبیات نظری تحقیق روابط حقوقی اکو

فرمت فایل دانلودی:
فرمت فایل اصلی: .docx
تعداد صفحات: 24
حجم فایل: 38
قیمت: 28000 تومان

بخشی از متن:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 24 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

بررسی روابط حقوق سازمان همکاری اقتصادی (اکو) و به صورت اختصاصی ایران با اتحادیه اروپامبحث اول: مقدمه ضرورت ایجاد سازمان «همکاری برای عمران منطقه ای» را باید در شرایط سیاسی و اقتصادی ایران، پاکستان و ترکیه در دهه 1960 جستجو کرد. از نظر شرایط اقتصادی سه کشور بنیان گذار، در پی اجرای طرح های صنعتی کردن خود به شیوه غربی بودند. محدودیت ذخایر معدنی، نیاز به اجرای طرح های صنعتی، دریافت فناوری و استفاده از امکانات رفاهی منطقه ای از جمله دلایل شکل گیری سازمان عمران منطقه ای بود. ولی اعضا نتوانستند راهکارهای مناسب و کارآمدی را به منظور حرکت منابع و عوامل تولید (سرمایه، نیروی کار و کالا) در منطقه فراهم آورند.در سال 1985 سازمان همکاری اقتصادی (اکو) جایگزین سازمان عمران منطقه ای شد. از هنگام تشکیل سازمان همکاری اقتصادی تا تصویب پروتکل اصلاحی پیمان ازمیر (1990) این سازمان فعالیت چشمگیری نداشت. پس از آن نیز تا پیوستن کشورهای آسیای مرکزی، آذربایجان و افغانستان، نشست های رهبران و مسئولان کشورهای عضو، تنها بیانگر ادامه فعالیت این سازمان بود.با گسترش سازمان اکو مرحله ی جدیدی در فعالیت آن آغاز شد. گرد آمدن ده کشور در یکی از پراهمیت ترین مناطق استراتژیک جهان، سبب توجه روزافزون به این سازمان شد. قرار گرفتن منطقه اکو در مسیر اتصال بازارهای شرقی ـ غربی و شمالی ـ جنوبی آسیا و اروپا بر اهمیت آن افزود.اکنون نزدیک به سه دهه از عمر این سازمان می گذرد. مروری بر عملکرد، تصمیم ها و برنامه ها و فعالیت های ایران سازمان برای ادامه کار آن ضروری است. به همین دلیل با نگاهی به ساختار و اهداف آن، تحولات و اقدام های سازمان مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس نخست، روند شکل گیری سازمان آر.سی.دی همراه با فعالیت و عملکرد آن تشریح شد که کارشناسان فعالیت های آن را در مقایسه با ظرفیت های سه کشور یاد شده مناسب و کافی ارزیابی نکرده اند.پس از افزایش تعداد اعضای سازمان وجهه ی بین المللی آن ارتقا یافت و فعالیت های آن نیز گسترده شد. قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل در مورد اکو (دوازده قطعنامه) اهمیت این سازمان را نشان می دهد. یادداشت تفاهم های اکو و سازمان های منطقه ای و بین المللی نیز گستردگی ظرفیت های این سازمان در برآورده کردن اهداف اعضا آشکار می کند. در این کتاب فعالیت اکو در چهار حوزه ی بازرگانی، حمل و نقل، انرژی و فرهنگی ـ اجتماعی بررسی شده است. همکاری های اقتصادی و تجاری نشان می دهد، در پی توافق اعضای این سازمان اقدام هایی هم انجام شده است.فعالیت های اکو در زمینه تجارت در سه دسته ی مشخص، گروه بندی شده است:ـ آزادسازی تجارت؛ـ فعالیت ها و طرح های تسهیل تجارت؛ـ همکاری با سازمان های بین المللی دیگر.هدف اصلی این بخش از فعالیت های اکو، آسان سازی مبادلات منطقه ای، ظرفیت سازی در زمینه های مربوط به گمرک و ایجاد محیط مناسب برای تجارت منطقه ای بود. نخستین موافقت نامه ی تجاری منطقه، ایاکو (1991) با امضای سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان با هدف توسعه تجارت منطقه ای، به عنوان نخستین قدم در جهت حذف موانع تجاری شکل گرفت، البته در عمل اقدام موثری انجام نشد. یکی از علل عدم موفقیت آن نوع کالاهای انتخاب شده برای تعرفه بود. میزان موفقیت استفاده از ابزار کاهش تعرفه، به نوع کالاهای مشمول تخفیف تعرفه بسیار بستگی دارد. در مذاکرات مربوط به کاهش تعرفه، کالاهایی باید مورد نظر قرار گیرند که گسترش تجارت درون منطقه را بدون انحراف تجارت فراهم آورند.بر اساس موافقت نامه ی دیگری که با عنوان موافقت نامه ی همکاری تجاری اکو در سال 2005 تنظیم و امضا شد، کشورهای عضو با یک جدول زمانی هشت ساله، تعرفه های خود را برای هشتاد درصد از کالاهای قابل مبادله به صورت تدریجی کاهش داده و به سقف حداکثر پانزده درصد خواهند رساند. بر این اساس اعضا در مدت دو سال کلیه موانع غیر تعرفه ای و شبه تعرفه ای را از میان برمی دارند.بر اساس آمارهای سال 2009 تجارت در درون منطقه حدود شش درصد از مجموعه داد و ستد کشورهای عضو را تشکیل می دهد که بسیار پایین تر از ظرفیت واقعی اعضا است. بر اساس سند چشم انداز ده ساله اکو، کشورهای عضو می کوشند، با کاهش موانع تعرفه ای و غیر تعرفه ای تا سال 2015 ،حجم تجارت میان اعضا را از شش درصد کنونی به بیست درصد افزایش دهند و یک منطقه آزاد تجاری تاسیس کنند. تسهیل در صدور روادید برای بازرگانان، از سال 2002 در کشورهایی که آن را تصویب کرده اند، لازم الاجرا شده است، ولی تصویب آن به معنای از میان رفتن موانع و دشواری های اجرای آن نیست.تولید ناخالص داخلی (GDP) منطقه اکو در سال 2006 با متوسط رشد 9/6 درصد بالغ بر هشتصد و نود و یک میلیارد دلار شد که معادل 8/1 درصد تولید ناخالص ملی جهان بوده است. مقایسه این رقم با آمار سال 2002 که چهارصد و بیست و نه میلیارد دلار بود، رشدی بیش از صد درصد را نشان می دهد. حجم مبادلات تجاری اعضای اکو در سال های اخیر نشان می دهد تجارت در منطقه از رشد نسبی خوبی برخوردار شده است. با بررسی رشد حجم مبادلات تجاری این کشورها با دیگر کشورهای جهان، نتیجه می گیریم که اگر برنامه ریزی مناسب صورت گیرد، می توان از ظرفیت های موجود در این کشورها برای افزایش بیشتر تجارت درون منطقه و تامین سود بیشتر برای همه اعضای اکو بیشتر بهره برداری کرد. سهم این کشورها از واردات جهان از 42/1 درصد در سال 2000 به 06/2 درصد در سال 2005 افزایش یافت. سهم این کشورها از صادرات جهان هم از 32/1 درصد در سال 2000 به 93/1 درصد در سال 2005 افزایش یافته است.در چارچوب اولویت های بخش حمل و نقل و ارتباطات، طرح بلند مدت آلماتی (قزاقستان) برای گسترش حمل و نقل تصویب شد. برنامه عمل برای دهه حمل و نقل اکو (2007-1998) هم در دومین نشست وزرای حمل و نقل و ارتباطات (عشق آباد 1998) به تصویب رسید. «موافقت نامه چارچوب حمل نقل و ترانزیت»، که کامل ترین موافقت نامه منطقه ای در زمینه مسائل مربوط به حمل و نقل ترانزیت و گمرک است، از 19 مه 2006 لازم الاجرا شده است. کشورهای عضو در حال پیگیری راه های رفع موانع فیزیکی موجود برای گسترش حمل و نقل جاده ای هستند. در پرتو همکاری های اکو با سازمان های بین المللی امکان استفاده اکو از بانک اطلاعات بزرگراه آسیایی اسکاپ نیز فراهم شده است.مطالعه ی امکان سنجی برای بررسی و تعیین ظرفیت بار و مسافر در منطقه، تدوین موافقت نامه جامع اکو در زمینه حمل و نقل هوایی بین المللی تدوین شده است و در خصوص ایجاد ارتباطات هوایی در منطقه ی اکو، به ویژه در میان پایتخت ها، شهرهای بزرگ و مراکز جهانگردی و سیاست آسمان های باز در منطقه و نیز برقراری روابط نهادینه با «ایکائو» نیز موافقت شده است. زمینه گسترش ظرفیت بنادر، امنیت دریایی و ارائه تسهیلات بندری به کشورهای محصور در خشکی و نیز موضوع ایجاد کمیته حمل و نقل دریایی اکو مورد توجه این سازمان قرار گرفته است. در مجموع شبکه های حمل و نقل به عنوان ضرورت انکارناپذیر توسعه همکاری اقتصادی در کانون توجه این سازمان بوده است. تجارت درون منطقه ای، گردشگری، گسترش مستقیم روابط مردم منطقه و تبادل فرهنگی از جمله دستاوردهایی است که در نتیجه گسترش شبکه حمل و نقل حاصل شده است. این واقعیت نیز که تعداد نشست های وزرای حمل و نقل کشورهای عضو اکو از سال 1993 تاکنون بیش از نشست های مشابه در حوزه های دیگر بوده است، حاکی از توجه ویژه ی کشورهای عضو به این حوزه همکاری است. در عهدنامه ی ازمیر (1990) و طرح عمل کویته (1993) تسریع در بسیج و استفاده بهینه از منابع عظیم انرژی منطقه اکو، به ویژه انرژی، گسترش شبکه خط لوله، اتصال شبکه های برق کشورهای عضو به منظور تامین نیازهای انرژی کل منطقه و فراهم کردن امکان دسترسی اعضای محصور در خشکی به بازارهای بین المللی، از عناصر مهم راهبردی اکو در زمینه ی انرژی به شمار آمده است.7/4 درصد نفت خام جهان و 9/2 درصد از گاز جهان در منطقه اکو تولید می شود. اعضای اکو 3/3 درصد از مجموع تولید قدرت الکتریسیته جهان را به خود اختصاص داده اند. دو قرارداد انتقال نفت در منطقه اکو به امضا رسیده است، که یکی از آنها خط لوله صلح و دیگری خط لوله باکو ـ تفلیس ـ جیحان است. در زمینه ی همکاری های فرهنگی ـ اجتماعی موسسه فرهنگی اکو، بنیاد علمی اکو، موسسه آموزشی اکو و دانشکده بیمه اکو فعالیت خود را گسترش داده اند. گروهی که از سوی شورای وزیران وضعیت موسسه های وابسته به اکو و چگونگی فعال تر کردن آنها را در سال 2001 بررسی کرده اند، به خلاءهای آموزشی و فرهنگی در منطقه اشاره کرده اند. به دلیل پیوندهای اجتماعی و فرهنگی این کشورها، مشکلات و مسائل اجتماعی پیش روی آنها نیز تا حد زیادی به یکدیگر شباهت دارد.با توجه به پیوستگی جغرافیایی کشورهای عضو اکو با یکدیگر، همکاری های نزدیک آنها در زمینه بهداشت و کنترل مواد مخدر بسیار ضروری به نظر می رسد. دبیرخانه اکو در زمینه های بهداشتی، روابط کاری مناسبی با سازمان های بین المللی مانند سازمان بهداشت جهانی و صندوق جمعیت ملل متحد برقرار کرده و برنامه های مشترک آموزشی برای کارشناسان و مدیران کشورهای عضو اکو اجرا کرده که یکی از آنها در فوریه 2006 در تهران، در مورد آنفلوانزای پرندگان بود.تاسیس واحد هماهنگی کنترل مواد مخدر در دبیرخانه ی اکو نیز اقدام بسیار مهمی بود. واحد کنترل مواد مخدر به منظور ایجاد هماهنگی و گفتگوهای موثر کشورهای عضو، در زمینه کنترل مواد مخدر «طرح عملی» را در دست اجرا دارد. برای تحقق این همکاری طرح مشترک اکو و برنامه کنترل مواد مخدر سازمان ملل، با عنوان «کمک به تاسیس واحد هماهنگی کنترل مواد مخدر در دبیرخانه اکو» در مارس 1998 به تصویب رسید.نخستین مرحله ی این طرح که هزینه ی آن را ژاپن و کمیسیون اروپا تامین کرده است، در سال های 2000-1999 به پایان رسید. مرحله ی دوم نیز که اتحادیه ی اروپا آن را تامین مالی کرد، در سال های 2005-2002 اجرا شد. مرحله ی سوم آن از سال 2009 آغاز شده است. کمیسیون اروپا نیز به این منظور نه و نیم میلیون یورو کمک مالی کرده است. هدف از اجرای این طرح ایجاد شبکه ارتباطی و هماهنگی بین نهادهای ملی کنترل مواد مخدر در کشورهای عضو اکو است.اولویت مسائل اقتصادی و فنی در این سازمان، با مطالعات و پژوهش های کارشناسان سازمان تایید می گردد و طرح های ظرفیت سازی یا امکان سنجی با همکاری سازمان های بین المللی تایید و تقویت می شود. از جمله ی این مطالعات می توان به طرح مشترک اکو با برنامه ی توسعه ی سازمان ملل متحد (UNDP) برای ظرفیت سازی اشاره کرد که در دو مرحله به اجرا رسید. مرحله ی نخست این طرح مشترک، انجام سیزده مطالعه ی کارشناسان برنامه توسعه ی سازمان ملل متحد بود که پس از آن توصیه ها و راهکارهای خود را برای ارتقای توانمندی های کارشناسی دبیرخانه و گسترش همکاری های کشورهای عضو در زمینه های مورد مطالعه ارائه کردند. در مرحله ی دوم همین طرح نیز مطالعات دیگری در مورد مسائل انجام شد.

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.